Uganda de parel van Afrika

Oeganda de Parel van Afrika

Dagboek Uganda 29-07-2007


Op 29 juni 2007 wilde ik op missiereis naar Oeganda. Daarvoor zijn verschillende weekenden gepland geweest om de groep beter te leren kennen. We zouden met 16 jongeren gaan.

Op 29 juni 2007 was het zover. De koffer was ingepakt en ik werd om kwart voor 3 wakker gemaakt, omdat de wekker niet was afgelopen. Om half 4 stonden mijn ouders en ik bij het Seminarie in Den Bosch. Er was eerst geen gehoor, maar nadat ook Paul was gearriveerd kwamen de drie seminaristen naar buiten die mee zouden gaan. Toen Antoinette er was kon de bagage worden ingeladen en konden we vertrekken, nadat ik afscheid had genomen van mijn ouders. Francis reed ons naar zijn ouders in België en van daaruit gingen we met de trein verder naar Brussel Airport, Zaventum. Daar stapte we uit en gingen naar de derde verdieping. Daar stonden de andere deelnemers al te wachten. Die morgen was ik gestruikeld over de drempel bij het Seminarie en had daarbij een gat in mijn broek en men knieën geschaafd. De wond brandde wel een beetje, maar het hinderde niet. We hebben met z’n alleen de bagage ingecheckt en kon ik zien wat het werkelijke gewicht was van mijn koffer, precies 17 kilo. Daarna hebben we even gezeten om samen te kunnen inchecken en langs de controle te gaan. Gelukkig zonder moeilijkheden. Toen moesten we wachten voorbij de luchthavencontrole voordat we in het vliegtuig konden stappen. Om kwartover 10 konden we het vliegtuig in en pakte ik mijn druppels om geen last te vinden bij het opstijgen. Om half 12 vertrokken we uit Brussel. De vlucht verliep rustig. Al was er een baby in het vliegtuig die zich niet op zijn gemak voelde. De lunch kwam om 1 uur en er werd een film gedraaid of kon je luisteren naar liedjes of sprookjes. Om 6 uur Nederlandse tijd begon het donker te worden, we kregen toen ons avond eten, twee bammetjes. Om 8 uur landen we in Nairobi, Kenya. 50 minuten later stegen we weer op om naar Entebbe te vliegen, het vliegveld in Oeganda waar we om half 10, 10 uur aankwamen. Ugandese tijd. Prosper haalde ons op bij het vliegveld, nadat iedereen hun bagage had gevonden. In een busje laden we onze bagage in en was er net genoeg plaats voor iedereen. We reden naar een klooster om daar te kunnen overnachten. De zusters stonden ons op te wachten en ze hadden ook nog een diner voor ons bereid. Nadat we gegeten hadden en gepraat hadden over de volgende morgen was het tijd om naar bed te gaan. Om de volgende morgen vroeg op te kunnen staan. Om half 1 sliep ik in….

30 June 2007
Ik werd wakker om 5 uur door de wekker. Om half zes hadden we ontbijt met gewoon brood. Om zes uur konden we in het busje stappen om 10 minuten later te vertrekken. Die morgen regende het erg hard. Ik zat gelukkig bij het raam en kon genieten van de mooie natuur die Oeganda te bieden heeft. Ik genoot van de planten en de bomen en ook de zon was erg aangenaam. We hebben eerst een lange busreis gehad, voordat we uitstapte bij Busu, the Source of the Nile, de bron van de Nijl. We bekeken daar de mooie omgeving en daarna besloten we om een boottripje te maken naar het punt waar de Nijl en het vicotria-meer samen stromen. En andere rivieren uitstromen. Na een kwartier gingen we weer terug naar de bus. Vandaar uit reden we naar Kampala. In Kampala stond het helemaal vast. Een echte file. Af en toe werd het een 6 baanseweg in plaats van een 4 baanseweg. Toen kwamen we om 1 uur in het centrum aan. Waar we een plek zochten om te kunnen eten en geld te kunnen wisselen. Wat we van te voren bij elkaar hadden ingezameld om te wisselen tegen Oegandese schilling. Ondertussen bestelden we eten, zodat twee mensen het geld konden wisselen.
Nadat we gegeten hadden bestelden de meeste van ons een flesje water voor
tijdens de busreis. Om kwartover twee, vertrokken we vanuit Kampala naar Mbarara. De natuur was echt prachtig om te zien en ook de zonsondergang met rood aan de horizon. Om 8 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming. Het was al donker. We werden welkom ontvangen. Ze hadden een foutje gemaakt bij het indelen van de mensen, omdat ik namelijk bij de jongens was ingedeeld. Maar dat werd al snel opgelost en kon ik bij Linda op de kamer. Toen kregen we eten. Bananenstamp, Matoke. Rijst en vlees. Het smaakte goed. Toen kwam Marjolein naar me toe om te vragen of we konden wisselen, omdat ze midden in de kamer sliep en rust nodig had. Ik vond het geen probleem. Dus kwam ik bij het andere ronde huisje waar de andere meiden lagen. Lekker gezellig met zes meiden. Als je binnenkwam lag ik daar onder en boven mij lag Antoinette. Verder waren er nog twee slaapkamers en een doucheruimte met toilet. Het huisje zag er goed uit. Veel luxer dan ik had gedacht. De wc kon doorspoelen en de douche had koud water. Toen ben ik eerst begonnen om mijn handbagage uit te pakken. Met eerst mijn grote en zware Amerikaanse bijbel uit kwam. Daarna heb ik mijn koffer open gemaakt en gekeken wat ik dagelijks nodig heb. En mijn zondagse kleding vast klaar te leggen voor de volgende dag. Na nog even bijgepraat te hebben met onze huisbewoners was het tijd om te gaan slapen en uit te rusten van de gehele dag.

1 juli 2007
Om 7 uur werd ik gewekt door onze hoofdwekker. Waarna ik me om half acht kon gaan wassen. Om 8 uur was het ontbijt. Er was gewoon brood met een soort smaak van beschuit met jam. Nadat we gegeten hadden ben ik even in ons huisje geweest om daarna een wandeling te maken tussen de bananenplantage. Waar we geiten zagen en varkens. Deze morgen zijn we ook bij de kinderen geweest waarmee we hebben gezongen en gedanst. Het was erg leuk om deze kinderen zo enthousiast te zien. Om half 11 begon de Heilige mis. Waarbij eerst de kinderen binnenkwamen met een golvende beweging en daarna de priesters. Tijdens de mis werd er veel gezongen en werd er een getuigenis verkondigt. Nadat de mis was afgelopen begroette we de mensen en praatte we nog even met hun. Daarna gingen we naar de school van de gemeenschap. Waar de kinderen een performance gaven voor de ouders, omdat ze die voor een lange tijd niet gezien hadden. Ook mochten we in de klas lokalen kijken. Erg leuk om te zien hoe de kinderen hier bezig zijn en ook bezig zijn met God. Om twee uur gingen we lunchen. We kregen warm eten, hetzelfde als de vorige avond. Na het eten hadden we vrije tijd en zijn toen gaan wandelen. Daarna ben ik even in de kapel geweest wat mij erg veel rust heeft gegeven. We hebben toen een boom opgezocht waar we onder zijn gaan liggen. Nadat er meerdere langskwamen om naar de dichtstbijzijnde winkel te gaan, besloten we om mee te lopen. Daar hadden ze drinken en fruit gekocht. Een paar mensen waren te over enthousiast dat ze ons zagen en ons begroetten. Om kwartover vijf kregen we thee en voegde Andrew, een Amerikaan bij onze groep. We kregen om vijf uur een rondleiding door de community van yesu Ahuriire van Father Emmanuel. We kregen daarbij de vijver te zien waar vissen in zaten. De bananenplantage en de dieren. Ook kregen we te horen dat er 600 kippen kwamen in de grote ren van twee lagen. Er was verderop een heel groot podium op het veld die ze gebruikt hebben toen er heel veel mensen waren. Om 7 uur gingen we terug naar ons huisje en daar waren de studenten uit NewCastle die terug gekomen waren van hun weekend. Ze waren hier zes weken voor het renoveren van een gebouw. Om acht uur was het tijd voor supper. Toen ik wilde gaan eten, kwam er vogelpoep op mijn hand van een van de zwaluwen die boven in de eetzaal vlogen. Dus heb ik het er even afgewassen en kon gaan eten. Toen begon het flink te regenen en te onweren. Toen viel het licht uit. Gelukkig hadden er een paar mensen een zaklamp bij. We gingen buiten staan om het onweer te kunnen zien. Heel de lucht werd verlicht door de bliksem, waarna het weer donker werd.
Na een tijdje werd er voor gezorgd dat de stroom het weer deed. Het begon steeds harder te regenen. We zijn toen liedjes gaan leren en zingen. Ook de vogeltjesdans hebben we gedaan. Het was er gezellig om zo met elkaar bezig te zijn met de Oegandese en Nederlanders samen. Daarna ben ik mijn voeten gaan wassen, toen stopte het water, en was het water op. Voor de lol ben ik toen even met Kirsten twister gaan spelen. En toen ben ik om half 11 gaan slapen.

2 juli 2007
Om half acht stond ik op om 8 uur weer te kunnen ontbijten. Daarna even naar de Kapel te gaan om rustig de bijbel te kunnen lezen. Daarna besloten we met z’n alleen naar stad Mbarara te gaan, maar er moest een taxi worden geregeld en hebben we gewacht tot half 11.
In Mbarara hebben ons geld gewisseld, voor kleingeld. Daarna zijn we eerst naar een Postkantoor geweest voor postkaarten en postzegels. Waar ik twee kaarten heb geschreven en gelijk op de bus heb gedaan. Daar hebben we bij een telefoonwinkel, telefoonkaarten gehaald om goedkoper te kunnen bellen. Verderop was een supermarkt waar de meeste van ons drinken en koekjes hebben gekocht. Om 1 uur gingen we weer terug om te lunchen in de gemeenschap. Op dat moment arriveerde Anton de Ruiter met Anne-marie. In de middag hadden we vrije tijd en gingen we weer even naar het dorpje dichtbij in de buurt. Toen ik daarvan terug kwam wilde ik mee gaan hardlopen, dus had me omgekleed. Maar ze waren al vertrokken dus ben ik tot de weg gerend en weer terug. Antoinette en Mijke waren met de kinderen aan het spelen en voegde ik me bij hun. Een soort van basketbal hebben we gedaan. Daarna hadden we het twisterspel gepakt om te kunnen spelen met de kinderen. Om 6 uur begon de mis. En om half 8 was er avondeten, met matoke, een soort spinazie, bruine bonen, rijst en aardappels. Na het eten begon de eerste meeting voor de Pauluscursus. Waar verteld werd dat we ons hart moeten open zetten voor de heilige geest. Ook hebben we daarbij gebeden. Na de avond meeting zijn we naar bed gegaan.

3 juli 2007
Om half 7 opgestaan. Het water was op, waardoor ik me niet even kon wassen. Maar daar was wel mee te leven. Om 7 uur was de Morning Praise, ochtendgebed. Om 8 uur ontbijt te houden. We kregen dit keer broodjes en Afrikaanse thee. Melk met thee. Na het ontbijt hadden we Pratical service, om voor te bereiden met je groep wat je die dag moet doen. Ik zat in groep 4 die bestond uit: Paul, Marjolein en de Oegandese: Winnie, Father Peter, Silivia en Felista. Deze dag moesten we de animatie doen. Daarna hadden we teaching, waarbij je 10 minuten van te voren de animatie moest doen. We hadden eerst een lied gezongen. Tijdens de tweede teaching die dag hadden we voor de animatie bedacht dat iedereen in een kruis moest gaan staan en dan samen een lied moet zingen. In de middag was er lunch en toen had je tot drie uur de tijd om wat voor jezelf te doen. Om drie begon de derde training van die dag. Wat ging over het verschil tussen Karygma en Catechese. Je zult eerst een band met Jezus moeten opbouwen, Karygma. En daarna kun je groeien met de Catechese. Om 6 uur hadden we eucharistie. Om half acht kregen we avondeten. Deze dag hadden we een jarige uit Engeland, Manchester. Zijn bijnaam was Shandy, Malcolm. Er wed volop gezongen. Daarna was de avond bijeenkomst en werd nog gesproken over het verschil van de Karygma en de catechese door middel van bijbelteksten om het onderscheid extra duidelijk te maken. Om 10 uur was het afgelopen en konden we terug gaan.

4 juli 2007
Doordat het bed kraakt en ik in de middelste kamer lag. Werd ik al wakker om kwart voor 6 en ben uiteindelijk om half 7 opgestaan. Om 7 uur was het ochtendgebed, waar de groep 5 aan gewerkt had. Om 8 uur gingen we weer ontbijten. De taak van onze groep 4 was om af te wassen. Een eitje. Ik vond het helemaal niet erg om mee af te wassen en op te ruimen.
Om kwartover 9 begon de teaching, daarvoor hadden we eerst animatie. De training ging over het Karygma van Jezus. De stappen die je moet nemen om tot het koninkrijk te komen. Na de pauze was er weer een teaching en ging het over hoe je kunt komen tot het goede nieuws van het Koninkrijk. Het was erg duidelijk. Om je hart te openen voor de heer. God houd van jou. Na de training hadden we lunch en daarna afwassen. In de middag begon de derde teaching over verlossing om zo de eerste les en de tweede les van die dag aan elkaar te koppelen. Na de les besloten we met onze groep om de summery vast voor te bereiden van de volgende dag. En daarna was er eucharistie. Om half 8 was er weer avondeten. Matoke, groente, vlees en omdat het eten wel lekker was maar droog was het lekker om de paarse saus er bij te eten.
En daarna weer gezellig afwassen. Om half negen kwamen met z’n allen in de kapel bijeen. Eerst kwamen er een paar uitbeeldingen. Dat je soms dingen draagt die Jezus van je af kan nemen. Ga naar Jezus want hij kan je helpen. Daarna hebben we nog samen gezongen, Zodat God de last van ons kan wegnemen. En ons hart geopend hebben. Daarna was er nog tijd om in stilte tot God te bidden. Daarbij werd er vergiffenis gevraagd voor je hele leven. En pastorale werkers hielpen daarbij mee om bij een persoon te staan om daarvoor te bidden. Wat me erg veel rust heeft gegeven. Daarna ben ik lekker gaan wassen en men bedje ingekropen.

5 juli 2007
I woke up at half past six. Om 7 uur ging naar de kerk voor de Morning Praise. Het was goed voorbereid. De groep liet ons op een groot papier schrijven wat god voor ons is. God is voor mij: De zin van het leven: The way of life, love in my hearth. Na het ochtendgebed hadden we Breakfast. Bread with butter and English and African Tea. Erg goed. Toen hadden we practise work. Om de Summery voor te berieden, een soort samenvatting van de lessen van de afgelopen dag. We beelden zonden uit en daarbij kwam Jezus om ons te bevrijden van de zonden en ze naar het Koninkrijk te brengen. Daarna kregen we les over de Karygma van de apostelen. Verkonding dat Jezus is gestorven voor onze zonden en daarna is verrezen, omdat de dood hem niet in het graf kon houden en daarna ten hemel is geprezen naar het koninkrijk. In de pauze hebben we vast nagedacht over de liturgie van die avond. En daarna weer les. IN de middag kregen we lunch en toen nog even afgewassen. Later ben ik even in de kapel geweest om rustig te worden. Daarna kwamen we met onze groep bij elkaar om de liturgie uit te werken. Ook hadden we die dag bij de les een extra opdracht gekregen om het goede nieuws van Jezus uit te werken in Mime, uitbeelding. We hebben de hele middag geoefend. Maar het is ons gelukt om de mis voor te bereiden en de Mime. Om 6 uur hadden we de Eucharistie die wij moesten verzorgen. We hadden bananenbladeren gepakt die we gebruikten om de bijbel te beschermen bij het naar voren brengen. We hadden de mensen blaadjes gegeven, waar ze iets op mochten schrijven voor God die ze in een mand konden doen. Aan het einde van de eucharistie hebben we de blaadjes verbrand. Ik had de eerste lezing gelezen. De viering was goed gegaan. Toen hadden we avondeten, ze hadden kaarsjes neergezet. Erg gezellig. Na het eten hadden we besproken hoe de rest van de weken ging verlopen en hoe we de geluidsinstallatie die we uit Nederland mee hadden gebracht te overhandigen. Die avond moesten we met onze groep Mime uitbeelden. De andere groepen moesten de karygma van Jezus brengen in Dans, theater, driedimensionaal, poster. Erg mooi. Ook de jongeren van NewCastle waren aanwezig. Daarna nog lekker gezellig gepraat in ons huisje en werd het tijd om te gaan slapen.

06 juli 2007
Om half 7 opgestaan. Om 7 uur was er weer ochtendgebed. Waar een evangelie werd gelezen, wat Jezus zei voordat hij aan het kruis stierf. Daarna was het ontbijt en had ons team als taak: Dinning and Serving, dus na het ontbijt hadden we een plan om alle tafels in een kruis te zetten en alle stoelen blauw-wit te zetten. Ook wel de kleuren van ROSMALEN, MY LITTLE PLACE. Daarna hadden we teaching, om meer te leren over de Karygma van de apostelen. Bij de tweede teaching hadden we geleerd dat Jezus is gestorven voor ons, hij is herrezen en is ten hemel geprezen. Hij is onze redder, heer en Messias. Daarna moesten we een eind verderop naar een podium en daar kon je kiezen om deze woorden uit te schreeuwen en te kiezen voor God om te verkondigen. Dat was een moeilijk moment voor mij, omdat ik niet zo iemand ben die in een grote menigte en op een podium zo maar mijn zegje doe. Maar nadat ik het gedaan heb, was erg mooi. Je moet een paar stappen nemen om het te doen, maar dan kom je er ook. Praise God, Now and Forever. Daarna was er lunch. Silivia leerde me een paar woorden in Runyankore zoals Goede morgen, avond. Prijs de heer, Jezus houd van jou. En ook van jou. ‘’Jesu Nakukunda’’ Niwe nakukunda’’ In de middag besloten weer iets te verzinnen voor de dinning. We hadden bloemen bij elkaar gezocht en we hadden een mooi schilderij van Jezus geleend. Om de karygma van de apostelen aan te duiden. Natuurlijk hebben iedereen hartelijk welkom gewenst. Na het eten had je met je team een gesprek over mooie en pijnlijke dingen in je leven. Ik hoorde eerst de verhalen van de andere. Die al zoveel hebben meegemaakt en moeilijke momenten hebben gehad. Daarna was ik aan de beurt, en wilde eigenlijk alles heel snel vertellen, waardoor ik later begon om mijn leven in lijn uit te leggen. Eindelijk voelde ik dat ik iet kon uiten uit mijn leven. Af en toe liep ik daarom ook vast. Ook voelde ik dat ik eigenlijk nog niet klaar was met mijn verhaal. Daarna hebben we met elkaar gebeden. In het huisje lag iedereen al in bed, daarom ben ik zachtjes mijn bed ingekropen. Weltrusten…

7 juli 2007
Om half 7 werd ik weer wakker en ging ik naar de Morning Praise. Toen hadden we ontbijt waar we werden begeleid naar een plaats aan de tafel. Daar had ik een goed gesprek met Steven uit Uganda. Toen hebben we samen met onze groep de kerk schoongemaakt en ons voorbereid op de Intersession. To pray for the teaching coach. Om uit te leggen wat het voorstel van de Karygma van de apostelen is het doeleinde. Soms was het moeilijk om de docent te verstaan, omdat ze een dialect hebben. En de cursus werd gegeven in het Engels.
En sommige praten ook erg snel. Maar de meeste dingen begreep ik ook pas later. Daarna hadden we pauze met weer een intersession. Toen heb ik gebeden voor de persoon die moest les geven. Zij sprak over het plan van verlossing. In de middag hadden we lunch, waarbij ik niet zoveel honger meer kreeg, omdat we elke dag hetzelfde kregen. Daarna ben ik even naar de kapel gegaan om weer alles op een rij te zetten, omdat er ook zoveel gebeurt tijdens deze cursus. Daarna hadden we weer les, maar dit was meer een voorbereiding op de volgende dag, omdat we dan op autreach zouden gaan. Om de mensen het goede nieuws te brengen, over Jezus en voor hen te bidden. Daarbij werden alle mensen in twee groepen verdeeld, groep A en B, waarbij ik in groep A kwam. En toen kwamen met de groep bij elkaar om alles door te spreken voor de volgende dag. ’s Avonds tijdens het eten kon je gratis hugs krijgen. Daarna ben ik even met Mremble oftewel Harriet en Luc gaan bidden voor de volgende autreach.

8 juli 2007
Om 7 uur stond ik op om nog even snel in de douche te gaan. Om half 8 hadden we ontbijt. De bus kwam toen om kwartover 8 en ik ging met groep A mee. We werden daarna naar een kerk gebracht. Waar we eerst met de kinderen uit de omgeving hebben gezongen. Veel mensen waren erg aardig en hebben ons welkom geheten. De mis begon om half 11 en duurde ongeveer 2,5 uur. Erg mooi om kinderen in hun zondagse jurk te zien. En ook tijdens de liederen is iedereen in beweging. Ook hebben we de sketch gedaan van Jezus die het koninkrijk verkondigt. Daarna kregen we lunch, ongeveer hetzelfde wat we in de gemeenschap kregen. Toen om 3 uur was het eindelijk tijd om met mijn groepje Harriet en Luc naar de mensen toe te gaan. We kwamen eerst een soort bar, waar veel mensen verslaafd waren aan alcohol. We brachten daar het nieuws: Dat als je wilt kan Jezus je verlossen van de verslaving en je last op zich nemen. Daarna hebben we met deze mensen gebeden. Er was een vrouw waarvan haar man was weggegaan met al het geld, waardoor het moeilijk voor haar was om haar kinderen te verzorgen. Waardoor die vrouw ook kwaad was op haar man. We hebben voor haar gebeden, voor steun en zorgen. En de zoon dat die een priester mag worden. Nadat we langs verschillende huizen waren geweest gingen we weer terug. We waren drie kwartier later dan we er hadden moeten zijn. Maar de bus kwam nog niet. Dus hebben we eerst gebeden voor een vrouw die daarom vroeg en daarna met de kinderen gaan zingen en dansen. Ook hebben we een spel gedaan met de kinderen uit de buurt. Louis stond met Kirsten jonge meiden voorlichting te geven over liefde en jongens. Ook hebben we nog met meerdere mensen gebeden voor een doof meisje, dat ze ons mag begrijpen en weer mag gaan horen. Om kwart voor acht werden we opgehaald om half 9 in de community aan te komen. Waar we luid ontvangen werden. Daarna hadden namen ze ons mee naar het podium waar een poster hing en stond opgeschreven dan onze namen zijn geschreven in de bijbel. Daarna kregen we een erg lekkere maaltijd, gebakken aardappeltjes, rijst en de andere dingen.

9 juli 2007
Ik besloot in de morgen wat langer te blijven liggen, om uit te kunnen rusten. Maar dit had weinig zin, want er zat een spin in het huisje van de meiden dus werd er luid gegild. Nadat de spin weg was gehaald, en ik moest lachen om het zien dat ze helemaal gek werden. Was ik op gestaan. Toen ging ik afwassen met ons team, wat de taak van die dag was. Na de afwas was er teaching over de Karygma of Today. Het ging over de karygma van Jezus, de apostelen en hoe we dit kunnen verkondigen. De zes punten die daarbij een rol spelen: Gods liefde, zonde, verlossing, Geloof en bekering, de heilige geest en gemeenschap. In de middag weer even afgewassen. Daarna heb ik even een stil moment gehouden in de kapel. Later bij de les kregen we zinnen die we kunnen gebruiken bij het evangeliseren die we ook later in de praktijk hebben gebracht. God houd van jou vandaag (en voor altijd). In de avond was er een rustige viering van de eucharistie. Het was de dag van de heilige maagd Maria, waaraan aandacht werd besteed. Daarna was er avondeten en de gezellige afwas. Tijdens de afwas besloten we om de afwas de volgende morgen in de Summery te brengen. Om half 9 kwamen we met de Nederlandse groep bij elkaar om te vertellen hoe onze belevenis was in Uganda en of er een moment is geweest die indruk bij je heeft achtergelaten. Zo kreeg ik van andere te horen dat het moment waarbij Matthijs was geblinddoekt en werd gevraagd om Jezus te vertrouwen, waarbij hij over de tafel moest lopen en zich daarna met de handen op de rug naar voren moest laten vallen. Dat heeft erg veel indruk gemaakt. Maar ook de avond in de kapel. Daarna kregen we het verhaal van Bart te horen, omdat hij graag het team uit NewCastle wilde meehelpen i.p.v. het volgen van de Pauluscursus, waarbij een persoon hem op een pijnlijke manier had geraakt. Daarna hebben we met elkaar gebeden en elkaar omhelst om weltrusten te wensen. Toen lekker om half 11 mijn bed ingegaan.

10 juli 2007
Om half 7 opgestaan en om 7 uur hadden we de Morning Praise. We hadden de Rozenkrans gebeden. Wat ik nog niet zo heel vaak heb gedaan. En de tekst ook nog niet helemaal weet in het Engels. Daarna was het ontbijt waarna we de Summery voorbereiden, waarbij we de washing-up deden en de karygma in een correcte en incorrecte manier. Daarna hebben we teaching gehad. Na de lunch kwamen we bij elkaar om de Liturgie van die dag vast voor te bereiden. Maar ook moesten we een song schrijven en componeren. Daarmee zijn we de hele middag bezig geweest. Om 6 uur begon de mis die wij dan ook verzorgden. Daarin deden we een sketch over een witchdokter, dat een zieke eerst naar de dokter ging en later Jezus kwam dat hij je kan verlossen. Toen kregen we avondeten, lekkere matoke. Om half 9 hadden we de avond om de Song te doen. Silivia en ik hadden eerst de slappe lach, omdat er ook een rapstukje in ons liedje in voor kwam. Het liedje kwamen de 6 punten naar voren van de karygma van vandaag. We moesten het liedje voordragen als zogenaamd voor soldaten. Dus zeiden we op het laatst marcherend: So we say Yes to our new commander Jesus. Het ging best goed, maar omdat we ook de liturgie hadden moeten doen, hadden we minder voorbereidingstijd. De andere groepen, moesten een poster maken, dans, theater, en driedimensionaal.

11 juli 2007 Dag 13
Om half 7 opgestaan, waarna we om 7 uur tijdens het ochtendgebed weer de rozenkrans hebben gebruikt. Daarna hadden we ontbijt. Deze dag hadden we de dinning up als taak. We wilden de mensen eerst op de grond laten zitten, om de mensen net zo nederig als Jezus te laten zijn. Maar omdat het zitten op het cement niet goed is en er geen kleden konden worden verzameld, besloten we om van de tafels een hart te vormen. Daarna hadden we de punten die nodig zijn om te kunnen evangeliseren. Zoals de bijbel en Maria. Maria is de persoon die Jezus het best heeft gekend, van de geboorte tot aan de dood. In de middag hadden we animatie waarbij we een spel deden en je twee verschillende handen moest vast pakken en dan zorgen dat iedereen uit elkaar ging. Tijdens de les ging het over de kracht van de heilige geest. Die je nodig hebt om te kunnen evangeliseren, anders zul je inzakken als je het karygma wilt verkondigen. En na de les werd er gezegd om ’s avonds in de kapel bij elkaar te komen. Na de les ben heb ik even iets gedronken en ben ik naar de kapel gegaan. Om 6 uur was ere en eucharistieviering. ’s Avonds gegeten en de afwas gedaan om daarna om half 9 met z’n allen in de kapel bij elkaar te komen. Om te bidden voor de heilige geest. Daarna ben ik nog even gebleven in de kapel en ben daarna voor ons huisje gaan zitten om met de jongens uit NewCastle te gaan praten over van alles zoals, muziek, films, tv series. Toen om 11 uur werd het tijd om naar bed te gaan. Antoinette was die dag naar het ziekenhuis geweest, en kreeg te horen dat ze malaria had. Gelukkig heeft ze die nacht goed kunnen slapen.

12 juli 2007
Het was weer vroeg om op te staan. De stroom was uitgevallen in de morgen, maar ik hoefde toch niet zoveel te doen in de ochtend. Om 7 uur was de eucharistieviering, omdat er s’avonds geen mis kon worden gehouden. Daarna was er ontbijt, waarbij ik niet veel trek had. Om half 10 hebben we de andere groep die eerst op autreach ging uitgezwaaid en om 11 uur werd onze groep weggebracht. Eerst hadden we de kerken bekeken in de parochie en daarna gingen we bij de mensen langs thuis. Om te evangeliseren en voor ze te bidden. Er was een vrouw die actief bezig was in de parochie en onze komst verwachte, en daarom ook voor ons eten had klaar gemaakt. We kregen eerst Milit, vaste smaak van drinken. Ook kregen we er zelfs cola. Ook stond daar een plantje als je daar op drukte, kropen alle blaadjes in elkaar. Er waren veel vrouwen bij die niet sacramenteel gehuwd waren, omdat ze daar geen geld voor hadden of omdat de man niet wilde trouwen. Daardoor kwam het vaak dat de kinderen niet gedoopt waren. We hebben onderweg weer veel bananenplantages gezien en kregen we van iemand een ananas en geld. Zelfs al hadden mensen bijna niets dan gaven ze nog geld. Onderweg had ik erg veel lol met Harriet uit Uganda. Over onze Luc, de muzungu, blanke. Ook kregen we ergens allemaal fruit hapjes, zoals ananas, pompoen. Erg goed. Toen we terug liepen naar de kerk, kwamen we onderweg langs een vriendin van Harriet die even mee had gelopen. Bij de kerk verzamelden we. Ook waren we nu weer 1,5 uur te laat, maar dat hinderde niet. De andere waren er ook nog niet allemaal. Ik had de hele dag op slippers gelopen, dus waren mijn voeten zwart geworden. Dus was ik geen muzungu meer. Toen kwam de bus, en de andere groep zat ook in de bus. Dus met z’n allen meer als 30 mensen zaten we in een busje. Terug naar Yesu Ahuriire. Het was erg gezellig in de bus. Toen we aankwamen stapte ik met rust uit en werd zo ook ontvangen. Toen we in de zaal aankwamen snapte ik waarom. De zaal was een rotzooi, overhoop gehaald. Daarna werd een bijbelversie voorgelezen over het werk dat we gedaan hebben alleen onze taak was. Daarna kon je kiezen of je God wilt dienen voor altijd om een short om je heen te laten doen. Dat heb ik gedaan en ik voelde me gerust. In de andere zaal stond eten klaar, koud en niet erg lekker. Ik had geen honger dus ben ik met de andere gelijk de spullen op gaan ruimen en de tafels weer netjes gaan zetten. Ik voelde me toch wel van binnen teleurgesteld, toen we aankwamen, omdat we veel plezier hadden gemaakt terwijl we alleen onze taak hadden gedaan en toen in alle rotzooi terecht kwamen.

13 juli 2007
In de morgen vroeg opgestaan, omdat we met onze groep eigenlijk de morning Praise zouden moeten verzorgen. Maar die werd verzorgd door het team. Deze dag werd de methodelogie van de Paulus-cursus uitgelegd. De geschiedenis, de strategie van Paulus. De weg die Paulus heeft gemaakt. De uitleg ging erg snel, en vond ik moeilijk om te volgen gelukkig ben ik toen bij de vertaling gaan zitten. Ik was erg moe en voelde me erg verward, omdat ik niet alles meer zo goed kon opnemen. Dat frustreerde me ook en ben daarom ook naar de teaching even op bed gaan liggen om te rusten. In de middag ben ik weer lekker buiten gaan zitten in de zon. Dit was ook tevens de laatste dag van de cursus. Daarna ben ik mijn kleren gaan wassen in de tobbe en even in de kapel geweest. Om in gesprek te zijn samen met God. Later die middag kwamen we met de Nederlandse groep bij elkaar, omdat we vragen moesten beantwoorden voor de evaluatie. Over hoe je de cursus had gevonden, wat je de week die volgt tijdens autreach kan doen. En of je het kan meenemen naar je parochie. Daarna was er om 6 uur de eucharistie. En avondeten. Deze avond was het de laatste avond voor de groep uit newCastle. Daarom was de eetzaal versierd en mochten de Engelse op het podium zitten. Veel mensen hadden een liedje gezongen of bedankten ze. Nadat iedereen klaar was met eten, werden er foto’s gemaakt van alle groepen en werden de emailadressen verzameld. Daarna hebben we met de mensen uit NewCastle gepraat en afscheid genomen. Toen om half 12 gingen we in ons huisje. Omdat we nog geen zin hadden om te gaan slapen, gingen we een geintje uit halen. We hadden de deur op slot gedraaid het licht en de stroom uitgezet, en stoken blaadjes onder en boven de deur door. Waardoor ons kamergenoten moest schreeuwen. Daarna gingen we buiten voor het raam staan, waardoor ze nog harder moesten schreeuwen. Er kwamen toen allemaal mensen kijken wat er aan de hand was? Dat was echt maf.

14 juli 2007
’s Ochtends de eucharistieviering met collecte. Daarna ontbeten met de community en besproken wat er de volgende week gaat gebeuren. Er werden foto’s gemaakt die de pauluscursus gevolgt hebben. Daarna hebben we buiten gezeten en lekker genoten van de heerlijke zon. Ook even in de kapel geweest voor rust en voorbereiding. In de middag zijn we na de lunch naar Mbarara gegaan. Eerst naar een bakery wat gedronken. Daarna zijn we langs verschillende winkeltjes gelopen, waar ze van alles hadden, schoenen, kleding, sieraden. En er waren kleine supermarkten. Ik heb daar een kleine jambe gekocht. Daarna hebben we bij de bakery eten gekocht en zijn toen nog even bij de supermarkt geweest. Om 6 gingen we weer terug met het busje naar de gemeenschap. Daar weer even bijgepraat. In de avond heb ik me koffer opgeruimd en gekeken wat ik mee kon nemen op autreach. Tijdens het avondeten werd er afscheid genomen van Anton, omdat die verder ging reizen. Na het eten ben ik even voor de grap gaan stijldansen met Luc. Sommige van onze groep waren nog niet moe en hadden geen zin om te gaan slapen, waardoor we nog even naar het huis waar de seminaristen sliepen gingen om daar even een geintje uit te halen. Ja, dat heb je als ze weten dat je voor elk vliegje bang bent. Om dan een propje te gooien. Omdat ze toen vroegen om stilte zijn we weg gegaan. Toen hebben we nog even Father Emmanuel bedankt en ben toen naar bed gegaan.

15 juli 2007
In de morgen even uitgeslapen en ben om half 9 uitgebreid gaan douchen in de lekkere koude douche. Toen ben ik buiten gaan zitten in de zon om naar de mis te gaan van half 11. Daaarna was het lunchtijd, en even gezellig afgewassen. Om 2 uur zijn we met de mensen die op autreach gingen bij elkaar gekomen. Om de punten te bespreken. Daarna werden de twee groepen gescheiden om vast voor te bereiden. Mijn groep kwam bij het huis van de vader van Father Emmanuel. Mijn groep bestond uit de Nederlandsers 2x Mathijs, Luc, Vader Harrold, Ideline, Mijke, Anne-marie en ik en de Ugandese: Silivia, Winnie, Alex en Mathias. Daarna heb ik nog even mijn testimony laten controleren en buiten zitten praten, later kreeg ik te horen dat Mathijs J. ook Malaria had. En daarna was er avondeten. Na de afwas kwam onze groep bij elkaar om nog even wat te bespreken, omdat niet iedereen er was. Ook hebben we gebeden voor de groep. En toen ben ik mijn bed ingekropen.

16 juli 2007
Om half 8 begon een mis tot 8 uur om de eucharistie te kunnen vieren die dag. Na het ontbijt werden alle spullen verzameld. Alles werd in een busje geladen waar we met 27 mensen in gingen. We gingen eerst in Mbarara nog even langs te winkeltjes en supermarkten. Ideline, Linda en Mijke gingen even langs de kliniek, en kwamen met malaria terug. Onderweg kwamen we langs meren en over bergen. De natuur was werkelijk prachtig. We kwamen toen laat in de middag aan bij de parochie waar de andere groep zou doorbrengen. Daar kregen we lunch om half 5. En daarna reden we met de bus verder naar het huis van de vader van Emmanuel. Waar mijn groep verbleef. Er stonden weer gelijk kinderen om ons heen. Om 6 uur gingen we toen door naar een secundairy school om het goede nieuws te brengen. Daar hebben we ons voorgesteld en liedjes gezongen wat erg leuk was. Uiteindelijk deden we met de hele school de polonaise. De schoolkinderen hadden zelf voor ons liedjes ingeoefend en een skit. Een klein toneelstuk. Toen we wilden gaan, vroegen veel kinderen onze naam. Daarna gingen we weer terug naar het huis. Daar vertelden dat ze nog avondeten hadden gemaakt. Dus om 10 uur begonnen we nog even aan het avondeten. Wel erg goed voorbereid. Toen was het tijd om naar bedje te gaan om de volgende dag weer een beetje fit te zijn.

17 juli 2007
Om half acht stond ik op. De kamer deelde ik met Anne-Marie. De kamer vond ik erg luxe er stonden twee bedden met muskietennet en we hadden zelfs een badkamer, wc die kon doorspoelen, wastafel en een douche! Te luxe. Om 8 uur gingen we ontbijten, er was zelfs gebakken ei. OM 9 uur kwam de bus om ons naar de parochie Gala Gala te brengen. Onderweg kwamen over veel heuvels met bobbels, waardoor we af en toe in de lucht vlogen. Het was af en toe net een achtbaan. Toen we daar aankwamen, verwelkomden ze ons met een afrikaanse dans. Waarbij ze hun hele lijf gebruikten. Hun lichaam was ook wel een met de Afrikaanse muziek. Daarna werd Winnie en mij voorgegaan om huizen te bezoeken. We kwamen eerst bij een kleine school waar zo’n 30 40 kinderen in de klas zaten. En waar we ook nog voor gebeden hebben. We kwamen ook bij een hele zieke vrouw, die erg gelovig was, maar zo ziek was dat niet meer goed kon bidden. Bij velen hebben we het de karygma gebracht. We waren 1,5 uur te laat terug. Terwijl we dit keer wel echt om 1 uur terug hadden moeten zijn. Om half 3 gingen we lunchen en daarna was de eucharistie. Erg mooi en erg sfeervol met dans. Het was zo druk in die kerk, dat er ook gewoon rijen buiten stonden iedereen op elkaar stond. We wilden eigenlijk nog met bladeren erdoor heen, maar dat was niet mogelijk. Aan het eind van de mis hebben we met onze groep nog een skit opgevoerd en vertelde Ann uit Australië haar geloofsgetuigenis. Na de mis vroegen er mensen of we met hun op de foto wilden. Ze hadden zelf al voor een fototoestel gezorgd. Nadat we eindelijk weg konden gaan. Kwamen veel kinderen achter de bus aangerend. Om half acht waren we terug en hadden we een evaluatie over hoe de dag was verlopen. En zijn daarna gaan eten. Daarna nog even bij gepraat te hebben om weer in het bed te kruipen. Na een lange drukke dag te hebben gehad.

18 juli 2007
Weer om half 8 opgestaan en de douche ingegaan. Ook was er een lekker ontbijtje. De bus kwam ons weer ophalen om langs te parochie te gaan. We werden vandaag ook verwelkomt door de bewoners met een dans. Daarna werden we naar een school begeleid. Daar mochten we in de schoolbanken buiten zitten. Daar vertelden we dat Jezus ook van hun houdt. En dat ze uniek en mooi zijn. Er zaten veel wezen tussen deze schoolkinderen. Na nog gezongen te hebben met deze kinderen werden winnie en ik begeleid door Nicolaas, die semenarist was in opleiding tot priester. Met hem sprak ik over Uganda en hij was ook een goede tolk. Want hij kon Winnie goed vertalen van het Ruynakore naar het Engels. We hebben met de mensen gebeden en ze het goede nieuws verteld. Ook hadden we rozenkransen uitgedeeld. Om twee uur liepen we terug waar we lunch kregen. We verzamelden toen bananenbladeren om tijdens de processie voor het evangelie te kunnen zwaaien met de bladeren en te dansen op z’n Afrikaans. Het was een erg sfeervolle mis. En weer druk. Maar iets minder druk als de dag van te voren. Omdat hier vaker de eucharistie werd gevierd. Ook de skit werd weer opgevoerd en we hebben voor de mensen gebeden in de kerk. Na de viering was er een meisje gevallen, doordat ze een aanval had gekregen omdat ze waarschijnlijk was bezeten door een kwade geest. Na de mis werden ik en Kirsten in het midden van een kring van allemaal Ugandese kinderen geleidt tot de Afrikaanse dans. Om met je hele lijf te bewegen. Erg gaaf. Daarna ben ik met de kinderen gaan spelen en gaan rennen. Ook deden we tikkertje. Dus zag je de kinderen zo uit elkaar stuiven. Ook ben ik daarna met de kinderen gaan zingen. Al die kinderen om je heen en luisteren naar je. Toen ben ik met de kinderen terug gaan rennen naar de bus. En was het tijd om te gaan. Daarna keek ik even bij de mensen op de kamer die malaria hadden. Die zich al een stuk beter voelde. Maar nog steeds erg moe. ’s Avonds viel het licht uit, waardoor het erg gezellig werd met kaarsen en tijdens het eten hebben we nog na gepraat over de dag. Over de prostituees die in de buurt leefden en over de positie van de vrouwen in Uganda.

19 juli 2007
In de morgen om 8 uur ontbeten met z’n allen. Toen kwam de bus die ons eerst naar een school bracht. Maar omdat het een kleine school was besloten we om de groep te scheiden. Ik ging met de andere mee naar de dichtstbijzijnde parochie. Eerst bezochten we de school om Jezus bij de kinderen te brengen. En ook hebben we nog gezongen met deze kinderen van de Primary school. Daarna zijn we met onze kleine groepjes opgesplitst om families te bezoeken en het karygma daar te brengen. Ons groepje bestond uit Silivia, Mathijs en ik, maar werd opgesplitst waardoor Matthijs met de priester samen ging. Ik bezocht samen met Silivia verschillende mensen waaronder een hele arme vrouw, die niets had. Maar de parochie had haar een huisje gegeven om in te wonen. Ze had veel kinderen. Maar haar ouders dachten dat ze een van haar kinderen had gedood, die was overleden. En ze was daarom gevlucht. Hierdoor was ze erg bang dat haar ouders haar achterna zouden komen. Deze vrouw was heel sterk desondanks geloofde ze ook in God. Voor haar hebben we dan ook gebeden. Bij een andere familie waar ik het goede nieuws wilde brengen kwam ik niet zogoed uit mijn woorden, waardoor ik me erg onzeker voelde en ik niet meer wist hoe ik het aan moest pakken. Er zijn veel mensen in deze parochie die lijden onder armoede. Er leven veel sterke vrouwen, waarvan de man vaak voor een lange tijd weg is en de vrouw vertrouwd er op dat de man gaat werken voor geld. De vrouw zorgt eigenlijk voor het meeste, dat de kinderen worden verzorgt, dat er eten is en dat er wordt gekookt. Doordat dat ik niet meer wist hoe ik het moest vertellen was ik het even kwijt en kreeg ik pijn in mijn hoofd. Toen kwamen we in een mooie tuin aan, waar we met onze groep verzamelde om te kunnen lunchen. Weer lekkere matoke en bananen als fruit. Nadat iedereen klaar was met lunchen gingen we gezamenlijk terug wandelend naar de kerk, waarbij de kinderen uit de omgeving met ons mee liepen hand in hand. Toen begon de mos om half 4, waarbij de andere van onze groep weer bij ons aansloten die ook in het huis van de vader van Emmanuel sliepen. Het was weer een erg mooie mis, maar dit keer was het een kleinere kerk die gewoon gevuld was. Na de mis gingen we met z’n allen naar de bus, ook mensen die in de buurt van het huis woonde reisden mee. En de kinderen gingen ook mee. Daarna heb ik nog even kunnen rusten en men dagboek bij kunnen houden. ’s Avonds was het gezellig met het avondeten en afwassen. Iedereen zat aan tafel en we hadden veel lol. Daarna kwam het busje ons ophalen voor het Kampvuur. Wat erg gezellig was om iedereen weer bij elkaar te hebben en erg gezellig die muziek en de Afrikaanse dans, waarbij je hun helemaal op en neer ziet schudden. Ook heb ik daarbij meegedaan, erg leuk. Je voelt je helemaal los gaan. Daarna heb ik even de Jumpstyle gedaan, weten hun ook wat hier de dans is van het moment. Lekker gedanst om het kampvuur heen, daar hoort eigenlijk de limbo bij. We hebben daarna opdrachten gedaan, die personen moesten uitvoeren, zoals het volkslied zingen. Nu ken ik het volkslied van Australië, Uganda, België en Nederland. Om een Ugandees, Nederlands te horen praten is ook perfect en natuurlijk kunnen de Nederlanders ook wat Ugandees. Ook hebben we de mensen kennis laten maken met de lama’s met het moordspel. Het was een te gekke avond met mooie sterren en een hele mooie maan. Weltrusten…

20 juli 2007
’s ochtends weer lekker ontbijt gehad en daarna gingen we naar een school waar we eerst teaching en de sketches gingen voorbereiden. Luc voelde zich niet zo lekker en ging samen met Anne-marie naar de dichtstbijzijnde kliniek. Ondertussen bekeken de rest van de mensne de klaslokalen, er was een scheikunde lokaal ene en toekomstig computerlokaal. Ook zagen we leerlingen in banken. Toen kwamen luc en Anne-marie terug en vertelden ze dat ze allebei malaria hadden. Maar luc was er heel erg aan toe. Waardoor hij ook had overgegeven bij de kliniek. En hij werd teruggebracht. Onze groep ging toen teaching geven inclusief geloofsovertuiging. Op het laatst mochten de leerlingen op een briefje schrijven, omdat aan God over te dragen. Daarna was de mis en liepen we gezamenlijk met alle leerlingen naar de kerk om de mis te vieren. Tijdens het laatste liedje werd er om het altaar gedanst op het opstapje. ‘’Jumping in the name of the lord’’ Let it be” Erg goed liedje. Daarna gingen we naar een plek in de buurt om te eten. Waarvandaan we verder met het busje reden naar een Aids kliniek. Waar stond ik met m’n mond vol tanden. Zoveel Hiv patiënten die er zijn, veel weduwen en kinderen. Die gewoon in alle vrolijkheid met ons mee dansen en zingen, terwijl ze heel ziek zijn. Daar heb ik echt heel veel respect voor. We hebben ook deze kinderen verteld dat God zielsveel van hun houdt. Ook hebben we voor hun gebeden. En ik vertrouw op God dat hij ons gebed heeft aangehoord. Het was leuk om de kinderen te laten mee zingen in de naam van de heer en ze te zien lachen. Daarna zijn we naar een school gelopen, waarbij veel kinderen van de kliniek meeliepen om ons gezelschap te houden. Bij de school gaven we weer een teaching een ook velen van ons gaven een geloofsovertuiging. Deze schoolkinderen hadden ook voor ons een lied ingestudeerd om ons te verwelkomen en ons gedag te zeggen. Daarna zijn we naar het huis gegaan. Waar we laat aankwamen, ik wilde eigenlijk gaan slapen omdat ik heel moe was. Maar ze wilden nog een evaluatie gaan houden bij het avondeten en werd gevraagd om erbij te komen zitten. Er was helaas geen evaluatie dus zat ik daar heel moe aan tafel. Toen ben ik even in de douche gegaan, waardoor ik me al stukken beter voelde. En toen kon ik eindelijk gaan slapen.

21 juli 2007
Om 5 uur opgestaan. Toen kwam de andere groep met hun tassen om die vervolgens in onze kamer op te slaan. Om kwartvoor zes vertrokken we naar het National Parc. Er mooie omgeving. We reden eerst rond door uitgestrekte savanne gebied, waar we herte, koninnen, poema’s en bizons zagen. Toen we door de poort reden van het park waar er meer bomen stonden waren er oliefanten, stokstaartjes, aapjes en vele andere dieren. We hadden erg genoten van de reis, en lekker geschommeld. Maar de weg viel hier nog wel mee, als je door de kleine paadjes hebt gereden om de parochies te bezoeken. Toen kwamen we bij een luxe hotel aan. Een soort hawai, taiwan gevoel. Een soort van paradijs. Daar kon je ontbijt voor je zelf maken. Met broodjes, ei, kleine pannekoeken, bacon, vruchtjes, worstjes. Dus me buik zat zeker zo vol nadat ik mijn ontbijt had gegeten. Was ik toch weer aangekomen. Er was een zwembad waar we de kans kregen om drie kwartier te kunnen zwemmen, maar omdat er niemand mee ging ben ik toch maar niet gegaan. Toen om 11 uur gingen we nde boot op om een mooie bootreis te maken over de rivier. Erg uitgestrekt. We zagen hippo’s en nijlpaarden en vreemde vogels. De zon scheen ook erg lekker en ben ook de gehele reis op het bovendek geweest om te genieten van de zon. Om 1 uur kwam de boot weer terug en gingen we in het busje gezamenlijk naar het huis van de vader van Emmanuel. Daar zijn we toen gaan lunchen. Ze hadden ook weer de lekkere vruchtjes. De laatste keer dat ik zo lekkere vruchtjes kon eten, omdat we die middag alweer zouden vertrekken. Father Peter die ook de pauluscursus had mee gevolgd kwam toen op bezoek. Luc van onze groep had bijna 40 graden koorts en lag aan het infuus. Daarom besloten de meeste van ons om langs de dichtstbijzijnde kliniek te gaan om te laten testen voor Malaria. Een heel klein kliniek. En na het bloedprikken bleek dat iedereen malaria had. Dus kocht iedereen pilletjes, maar moest ze volgens de dokter innemen als je echte duidelijke symptonen had. We vonden echt dat de GGD maar afzetterij is, betalen we 100 euro voor die pillen, die niet werken en we halen voor 1,5 euro nieuwe. Toen zijn we terug gegaan naar het huis en vertelden dat we allemaal malaria hadden. Samen met Anne-Marie laden ik alle tassen in het busje van alle 24 personen, omdat de Australiërs niet mee gingen naar de community maar met Father Peter verder trokken. Er reden nog meer mensen mee die naar Mbarara gingen. Om 9 uur/half 10 kwamen we bij de comminty Yesu Ahuiriire terug. Daar kregen we dan nog even avondeten. Het was wel weer raar om daar terug te zijn. Even moeten wennen. Maar toen ik ons huisje binnenkwam voelde ik me weer helemaal vertrouwd. Waar ook me koffer was achtergebleven. Er waren weer prachtige sterren. Wat zal ik deze plek toch missen.

22 juli 2007
Even uitgeslapen tot half 9. Om daarna lekker te kunnen douchen met koud water. Daarna ben ik mijn tas en koffer ingaan pakken voor vertrek. OM half 11 begon de eucharistie. Die tot half 1 duurde. Daarna kwamen we even bij elkaar met het Nederlandse team om te bespreken wat te gaan doen die dag. We besloten om naar het privé-ziekenhuis te gaan in Mbarara, omdat we nog een keer wilden laten testen of we wel allemaal malaria hadden. We zouden om 2 uur gaan, maar de bus kwam om kwartover 4. De weg was weer lekker bobbelig, en hoe Nicolas, onze chauffeur het voor elkaar heeft gekregen, maar dat busje rijdt maar door, ook al heb je het gevoel dat je bijna recht omhoog rijdt. In het ziekenhuis hebben we bloed laten prikken, daarna zijn we naar Mbarara gegaan om inkopen te doen. Koekjes gekocht en kokosboter. En dan weer terug naar het ziekenhuis. Daar bleek dat nog zes mensen Malaria hadden, waaronder ik Malaria had. Wat voelde ik me toch niet ziek. Toen moesten we nog even de radio ophalen van de bus. Toen waren we weer om 9 uur terug in de community. Wat dus wel even geduurd had. Daar vertelde ik dat ik malaria had. Maar ik houd me altijd sterk. Ze hadden de tafels versierd in de eetzaal en de muren. En de dingen die we mee hadden genomen van de week op autreach hadden ze neergeteld. Zoals de maquette van de kerk. Ook kon je frisdrank pakken en waren er aardappeltjes. Daarna begonnen ze ons te bedanken voor de weken dat we er waren geweest. Silivia, Alex en Cedric bedankten ons persoonlijk. Waarbij Alex een lied zong voor ons. Erg mooi. Ook wij bedankten de gemeenschap, voor alles wat ze voor ons gedaan hebben. We hadden daarbij de Nederlandse vlag vol bedanktjes geschreven en aan Prosper en Betty gegeven. Prosper was deze dag jarig en we hadden hem een klompje als cadeau gegeven en natuurlijk gezongen zoals Nederlanders dat kunnen. Daarna hebben we nog nagepraat en toen ben ik mee gaan afdrogen en opruimen, de washing up is zo slecht nog niet een erg gezellig plek. Ben met Silivia naar de plek gegaan waar zij en de andere sliepen van community. En even gekeken hoe hun kamer er uit zag. Daarna ben ik met hun teruggelopen en toen afscheid genomen onder de sterrenhemel. Toen ben ik met Alex naar zijn kamer geweest. Muziekje erbij, daar sliep hij met Matthias. Hij gaf mijn diary terug met achterin vertalingen in het Runyankole. Dankje Alex. Webare munonge. Toen stond er een fiets en ben toen een eindje gaan fietsen. Erg vet om daar te fietsen. En die fietsen zijn niet kapot te krijgen, wel zat er een mooie stang op en met rok fietsen is dat elegant. Daarna ben ik bij Alex achterop gesprongen om de fiets terug te brengen. We zijn toen samen terug gegaan naar mijn huisje om afscheid te nemen en vast weltrusten te wensen om de volgende ochtend vroeg op te gaan staan. In het huisje wilde ik mijn koffer op lot maken om me klaar te maken voor vertrek. Maar die zat dus te vol, dus moest ik weer opnieuw mijn koffer inpakken samen met Antoinette, bedankt hé. En ging toen slapen om half 1.

23 juli 2007
6 uur was het tijd om op te staan. Half 7 heb ik mijn ontbijt klaar gemaakt om mee te nemen. Daarna heb ik ons huisje opgeruimd en uitgeveegd, want er lag weer overal zand. Alle spullen buiten gezet. Toen was het tijd voor de foto! Met elkaar allemaal op de foto geweest. Hoop de foto’s te ontvangen als ik terug ben. Wat het zijn echte leuke herinneringen. Herinneringen om iets mee te gaan doen, en nooit te vergeten. Daarna heb ik van iedereen afscheid genomen, waarna we nog een groepsfoto maakte, die we echt niet moesten vergeten en ben toen achterin de bus gaan zitten. Wat niet altijd een geschikte plaats is,omdat alle koffers naar beneden kunnen komen. Ook erg goed was dat ik malaria had, maar dat overleef ik wel. Erg veilig. Iets verderop bij stopte we met de rit om de bagage van de Ugandezen af te lossen. Daarna reden we verder tot aan de Equador, de evenaar. Waar we foto’s maakte en souvenirs kochten. Ik kocht daar oorbelletjes. Toen kwamen om 2 uur bij een kerk aan, een hele mooie grote kerk met allemaal muur schilderingen. De bus reed verder naar de hoofdstad Kampala, waar het weer een drukte was van jewelste. Daar gingen we eten om 4 uur. Bestelde een kleine pizza met Passion Juice en een klein ijsje, dat voor 5000 schilling oftewel bijna 2,5 euro. De laatste keer dat ik passie vrucht kon drinken, waar ik ook echt van genoten heb. Daarna zijn we doorgereden naar Entebbe, het vliegveld. Helaas hebben we de plaats van de martelaren gemist bij Kampala, omdat daar geen tijd meer voor was. Omdat we eigenlijk helemaal kapot waren en erg moe, gingen we lol maken en maakte we geintjes over alle dingen die we zagen, om van alles en ook werkelijk alles een foto te maken, omdat we dat voor het laatst zagen. Dus van elk huis, fiets, zon, vogeltje. Iets te veel foto’s. Op het vliegveld hebben we eerst Anne-Marie uitgezwaaid die met KLM vloog terug naar Nederland. Daarna zijn we met de meiden buiten gegaan. Wat kunnen jullie toch goed acteren zeg.. Wat een toestand allemoal. Om 9 uur hebben we eerst onze koffers ingecheckt en zijn toen door de winkels gaan struinen. Het geld opgemaakt dat bij de meeste allang op was. Daarna hebben ons zelfingecheckt en om 11 uur konden we het vliegtuig in. Waar we naar toe werden gebracht door een bus. Voor dat kleine afstandje, lijkt bijna de koningin wel. Het opstijgen verliep goed, maar door de druk waren mijn oren dicht gaan zitten, waardoor ik half doof was. Of was het nou Oost-Indisch doof. Toen om 12 uur kregen we avondeten, vis met boontjes en een broodje. Daarna kwamen ze langs met drinken en toen gingen de lichten uit voor de mensen die wilden gaan slapen. Waaronder er al vele sliepen. Toen ben ik een film gaan kijken. Film dat een zanger een nieuw lied moest schrijven en componeren, maar geen inspiratie had, die hij wel bij een dame kon vinden en samen een song op de markt hebben gebracht. Toen ben ik om 3uur nog even gaan lezen in mijn cosmogirl.

24 juli 2007
Ik heb in de nacht gelezen en af en toe vielen men ogen dicht, maar kon niet slapen. Toen om half 5 kwamen ze met het ontbijt, een lekker broodje, yoghurt en een andere broodje waar je jam op kon doen en een sapje. El erg vroeg. Toen lande het vliegruig om 6 uur en op het vliegveld kon ik me laten inchecken. Toen pakte ik me koffer. En dit keer hoefde we niet zo heel lang te wachten op de koffers. Alleen eerst kwamen de hele tijd de zelfde spullen en het idee om dropjes op de band te zetten was helemaal ideaal, zodat je iedere ronde een dropje kon pakken. Toen gingen we gezamenlijk met de karren naar de aankomst hal, waar de ouders stonden en Harm Ruiter. Daar zijn we met z’n alleen gaan zitten en iets te drinken genomen om bij te praten over het avontuur. Iedereen heeft het ook als een avontuur ervaren. Genoten van de omgeven, en van de mensen. Moeilijke momenten gehad om de mensen daar zo zien lijden en ook de arme mensen. Maar zeker geleerd te hebben over de gastvrijheid en geduld. Toen kwam mamma eraan die ik toen paste miste. En daarna van iedereen afscheid genomen en hoop zeker iedereen zo snel mogelijk weer te zien. Zeker de moeite waard. Daarna ging ik samen met mijn moeder en Paul de auto zoeken in de parkkeergarage, waar we vanuit het vliegveld in Brussel naar Nederland en vervolgens naar Den Bosch reden. Om Paul daar af te zetten die achter de rechtbank woont. Doorgereden naar huis, thuis aangekomen kon ik weer wennen aan de vertrouwde buurt, aan het huis en de huiskamer. Aan mijn moeder vertelde ik over mijn reis en even gegeten. De koffer gaan uitpakken om vervolgens alles in de was te gooien. Ben ik in bad gegaan om weer schoon te weken en mijn agenda helemaal bijgeschreven. Daarna kon ik eindelijk na half drie mijn eigen vertrouwde bedje in kruipen om 36 uur niet te hebben geslapen.

Om half 6 werd ik wakker gemaakt om te kunenn eten met z’n allen, mijn vader en moeder, broer en ik. Daarna heb ik de djembe aan mijn vader gegeven, het potje kokosboter aan mijn moeder en heb ik even mijn emails gecheckt, om al die mailtjes te lezen. Toen om half 10 werd het tijd om weer naar bed te gaan. Waar ik weer heerlijk heb geslapen. Een heel mooie reis, om naar Uganda te gaan, de Pauluscursus te volgen, er op uit te gaan. Een reis om nooit te vergeten en zeker niet mag vergeten. Bedankt god voor alles, voor het creëren van deze wereld en mij gecreëerd te hebben gemaakt om lief te hebben.